Osmanli Turkish

См. также в других словарях:

• Osmanlı — is., öz. 1) XIII. yüzyılda Osman Gazi tarafından Anadolu da kurulan ve Birinci Dünya Savaşı ndan sonra dağılan büyük Türk imparatorluğunun uyrukları 2) sf., mec. Düşündüğünü çekinmeden, açıkça söyleyen, bulunduğu toplulukta yetki sahibi olan… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Osmanlı tokadı — is. 1) Sert ve etkili tokat 2) mec. Sert ve etkili uyarı 3) mec. Ezici üstünlük Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller Osmanlı tokadı atmak Osmanlı tokadı yemek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Osmanlı Türkçesi — is., öz. 1) XIII XX. yüzyıllar arasında Anadolu da ve Osmanlı Devleti nin yayıldığı bütün ülkelerde kullanılmış olan, Arapça ve Farsçanın etkisi altında kalan Türk dili 2) sf. Bu dille yazılmış olan …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Osmanlı Kartalı — Directed by Osman F. Seden Produced by Osman F. Seden Written by Osman F. Seden Starring Cüneyt Arkın Hülya Aşan Ergün Ron …   Wikipedia

• Osmanli — an Ottoman Turk, 1813, from Turk. Osmanli of or pertaining to Osman, from Osman, founder of the Ottoman dynasty (he reigned 1259 1326); his name is the Turkish pronunciation of Arabic Uthman. This is the native word where English generally uses… …   Etymology dictionary

• Osmanli — Os man*li, n.; pl. {Osmanlis}. [So called from Osman. See {Ottoman}.] A Turkish official; one of the dominant tribe of Turks; loosely, any Turk. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

• Osmanli — [äz män′lē] n. [Turk < OSMAN + li, adj. particle ] 1. pl. Osmanlis an Ottoman Turk 2. TURKISH adj. OTTOMAN …   English World dictionary

• Osmanlı kadını — is. Otoriter kadın …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Osmanlı lalesi — is., bit. b. İstanbul lalesi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Osmanlı tokadı atmak — 1) bir kimseye sert ve etkili bir biçimde tokat atmak 2) mec. sert ve etkili bir biçimde uyarmak 3) mec. bir kimseye üstünlüğünü kabul ettirmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• Osmanlı tokadı yemek — 1) sert ve etkili bir biçimde tokat atılmak 2) mec. sert ve etkili bir biçimde uyarılmak 3) mec. bir kimsenin üstünlüğünü kabul etmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük